गजल ८

उनलाई सम्झिएर गजल लेख्दा झस्किएँ बेसरी हराको मान्छे सिड्निमा भेट्दा झस्किएँ बेसरी । कागहरू पनि आजकल बकुल्लाको भेषमा गाउँ शहरमा पसेको देख्दा झस्किएँ बेसरी । वाघहरू बिरालाको भेष धारण गरी अगेनी र आँगन टेक्दा झस्किएँ बेसरी । देशको नक्शा फेर्छु भन्नेहरू बाटै आफन्तकै घाटी रेट्दा झस्किएँ बेसरी । ज्युंदै छ उ तर शहीदको नाउमा आफ्नै फोटाले भित्तो छेक्दा झस्किएँ बेसरी । -भीमसेन सापकोटा